Charollais, Charlois, nóż kamerdynera – to zamienne określenia noża pochodzącego z XVIII wieku, z miejscowości Charolles. Dwie najpopularniejsze nazwy pochodzą od zniekształconej nazwy miejsca pochodzenia. Nóż popularny jest w dorzeczu Loary i Sekwany. Jego cechy charakterystyczne to kulista tylna część rękojeści, masywne bolstery na obu krańcach rękojeści (tylny zwykle z oczkiem do zawieszenia), jasne okładziny (kościane lub rogowe), trzy nity utrzymujące okładziny z dużymi rozetami, głownia typu sheepfoot (stylet, pied de mouton). Rzadko spotykane egzemplarze posiadają oprócz głównej klingi także małą zakrzywioną głownię (jak w nożu Berger), szydło oraz piłę typu „wilczy ząb” (dents de loup). Występuje w kilku rozmiarach (długość zamkniętego noża): 8.5, 9, 9.5, 10 oraz 10.5 cm. Zdarzają się pojedyncze egzemplarze z pojedynczym bolsterem lub nawet bez.