Nóż z Rouen, zwany też „krowim ogonem” („Queue de vache”), bez wątpienia należy do najstarszych wzorów francuskich noży regionalnych. Niewyszukana forma, ogólnodostępne materiały a zapewne i swojego czasu cena, wskazywały jednoznacznie na nóż typowo użytkowy o wybitnie rolniczej proweniencji.

Produkowany i sprzedawany w okresie 1890-1960 w rejonie Rouen, pod koniec okresu popularności przeniesiono produkcję do Thiers. Obecnie znów produkowany na rynek kolekcjonerski.

Cechami charakterystycznymi tego noża są:

• brak typowego wycięcia pod paznokieć do otwierania w tradycyjnych egzemplarzach, ta rolę pełniła rynienka nacięta na całej prawie długości głowni od strony przygrzbietowej, we współczesnych wersjach może występować i rynienka i wycięcie;
• brak okuć;
• głownia spearpoint lub lekko opadająca, w stylu burbońskim, z krótkim „fałszywym ostrzem”;
• okładziny bywały często nieparzyście kolorowe, np. jedna z szarego a druga z czarnego rogu;
• nity często w dekoracyjnej formie rozety;
• konstrukcja slipjoint z kwadratowym trzpieniem (cran carre) lub w układzie cran force;
• możliwy był występ w dolnej części sprężyny, w którym wykonywano otwór do przeciągnięcia linki.

Niektóre egzemplarze miały dodatkowe narzędzia przydatne rolnikom, a więc: szydło, piłę, hak czy przyrządy do pielęgnacji kopyt.