Le mineur, czyli górnik. Bardzo prosty w stylistyce nóż, stworzony w XIX w w Thiers dla górników z północy Francji. Głownia o prostym grzbiecie z lekko zadartym czubkiem, wydatny brzuch ostrza, okładziny rogowe lub drewniane. Bez okuć, zdobień, fajerwerków – typowy koń roboczy. Używany i do posiłków, i do przycinania linek, lontów aż po (ponoć!) polowania na szczury.
W krajach anglosaskich znany jako sodbuster, w Hiszpanii jako navaja campera.
Pradel
Nóż-legenda na miarę Opinela, choć darzony estymą przede wszystkim we Francji, do nas jego sława nie dotarła tak szeroko. W pewnym sensie synonim wszystkich francuskich scyzoryków, podobnie jak adidas butów czy hoover odkurzaczy.
Firma Pradel była twórcą dwóch patentów służących bezpieczeństwu i jakości pracy scyzorykiem. Były to:
– występ poniżej krawędzi tnącej (taki mini-jelec), zapobiegający uderzaniu przez ostrze we wnętrze sprężyny przy zamykaniu noża, co znacząco przedłużało żywotność ostrza i zapobiegało tępieniu;
– kwadratowe wykończenie dolnej części głowni wokół osi obrotu, powodujące że scyzoryk zamykał się „na dwa takty” – o 90 stopni prostopadle do rękojeści i dopiero potem o kolejne 90 – do rękojeści. Zapobiegało to skaleczeniom dłoni w przypadku niechcianego/nieuważnego zamknięcia scyzoryka.
Geneza firmy Pradel sięga 1862 roku, zaś jej flagowy model z 1867 roku, zwany po prostu „pradel”, stał się synonimem funkcjonalności i solidności. Dzięki swojej budowie, prostocie, płaskiemu obrysowi i bezpieczeństwu pracy stał się ulubionym EDC miejskiej części Francuzów (choć także rybaków i rolników), zwłaszcza na północy kraju. Południe pozostało domeną Laguiole.
