Pies bez kagańca, zabiegana kobieta i mężczyzna bez noża sprawiają, że świat jest smutny i brak w nim sensu („Chien sans museau , femme sans fuseau , homme sans couteau font triste monde et peûx moegneaux„) – tak w wolnym tłumaczeniu można oddać cytat Henri Vincenot’a z jego książki „La Billebaude”. Trudno się zatem dziwić francuskiej tradycji noszenia kieszonkowego noża, zwłaszcza gdy jest on tak mocno wpisany w życie zawodowe (pasterze, woźnice, kelnerzy) jak i społeczne. W wielu regionach Francji (ale także Niemiec, Szwajcarii, Wysp Brytyjskich czy Słowenii) ludzie nie wyobrażają sobie dnia bez tradycyjnej przerwy z przekąską, zwanej we Francji casse-croûte (w Niemczech zwykle Brotzeit). Składa się on zwykle z lokalnych produktów: chleba na zakwasie, serów, kiełbas i wędlin, czasem okraszonych warzywem (sałatą, cebulą, marynowanym ogórkiem). Atrybutem niezbędnym temu posiłkowi (jakże wpisującemu się w niespieszny, francuski rytm życia!) jest oczywiście nóż. Stąd już droga prosta do skojarzenia z cytatem przytoczonym na wstępie.

Mieszkańcy Burgundii, zajmujący się często pasterstwem i różnymi wiejskimi usługami, używali często noża  zwanego Le Charretier, czyli „woźnica”. Wyposażony w niezbędne narzędzia (dużą głownię sheep foot, szydło i małe ostrze do pracy przy skórzanej uprzęży, piłę do naprawiania drewnianych elementów wozu) był towarzyszem codziennej pracy i innych zajęć. Lekki (niecałe 100 gramów), z zaokrąglonymi końcami i krawędziami dla lepszego układania się w kieszeni, wystarczająco solidny dzięki okuciom na obu końcach rękojeści – był ulubieńcem rolników i rzemieślników, którzy woleli nie raz wymieniać zużytą głownię (stal węglowa ścierała się szybciej niż współczesne stopy) niż rozstać się z ulubieńcem. Miłość tą nie zawsze podzielały żony, narzekając na stale dziurawione kieszenie 🙂 (z wspomnień rodziny James, znanych rusznikarzy i kowali z Autun).

Le Charretier jest jednym z noży, który wzięły swoją nazwę od zawodu posługujących się nim osób (podobnie jak Le Berger od pasterzy czy Le Mineur od górników).

Odmianą tego noża jest Le Cavalier, czyli „jeździec”, wyposażony dodatkowo w hak do czyszczenia kopyt oraz inne drobne utensylia.